Η Λάρισα συμμετέχει ενεργά στην καθημερινότητά μου αφού εκεί έτυχε να εκτυλίσσεται ένα μέρος της επαγγελματικής μου δραστηριότητας. Θαυμάζω τη Λάρισα για την προκοπή της, για την οικονομική της ευμάρεια. Θαυμάζω τη Λάρισα για την ανθεκτικότητά της στα “πέτρινα” χρόνια της οικονομικής κρίσης. Με τα χρόνια έμαθα να αγαπώ τη Λάρισα και αυτή με τη σειρά της έμαθε να αγαπά τον καφέ και τα ποδήλατα. Έτσι, η Λάρισα έγινε η πόλη με τις χιλιάδες καφετέριες αλλά και τα χιλιάδες ποδήλατα. Η ευωδιά του καφέ είναι διάχυτη παντού. Το ποδήλατο, επίσης, συμβολίζει την “πράσινη” επανάσταση. Καταπληκτική ιδέα – καταπληκτικό μέσο μεταφοράς. Ωστόσο, οι ποδηλάτες δεν έχουν αποκτήσει ακόμη ποδηλατική αγωγή.
Οι ποδηλάτες στη Λάρισα (όχι όλοι αλλά σαν σύνολο) βιώνουν ένα είδος σύγχυσης. Άλλοτε συμπεριφέρονται σαν πεζοί και κινούνται στα πεζοδρόμια και άλλοτε σαν οδηγοί οχήματος και κινούνται στα οδοστρώματα. Εάν κινείσαι οδηγώντας το αυτοκίνητό σου στη Λάρισα είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί εντελώς ξαφνικά μπροστά σου ένα ποδήλατο, το οποίο κατέβηκε απροσδόκητα από ένα πεζοδρόμιο. Θα δεις σίγουρα ποδήλατα να κινούνται ανάποδα σε μονόδρομους αλλά και ποδήλατα να παραβιάζουν συχνά τους φωτεινούς σηματοδότες. Και όλα αυτά χωρίς να φαίνονται ίχνη ενοχής στο πρόσωπο του ποδηλάτη. Ίσως, ο ποδηλάτης να αισθάνεται ότι προστατεύεται απόλυτα από τον Παντοδύναμο ή ότι μια υπέρτατη μορφή ασύλου τον διατηρεί στο απυρόβλητο προσφέροντάς του αέναη άφεση αμαρτιών. Ίσως αυτό απορρέει από το κοινό περί δικαίου αίσθημα, που δικαιώνει σχεδόν πάντα τον ποδηλάτη. Ωστόσο, οι εικόνες των “Ταλιμπάν” ποδηλατών, που περνούν μπροστά από τα μάτια μου, δεν επιτρέπουν να πιστέψω ότι μικρο-ατυχήματα με εμπλεκόμενους ποδηλάτες δεν συμβαίνουν καθημερινά. Θα εκπλησσόμουν αν μάθαινα το αντίθετο. Σαφώς, το ίδιο συμβαίνει παντού και όχι μόνο στη Λάρισα.
Δεν είμαι ποδηλάτης αν και το επιχείρησα ανεπιτυχώς πριν λίγα χρόνια. Με το γιο μου είχαμε αγοράσει ποδήλατα και κάναμε μερικές βόλτες στον ένα και μοναδικό ποδηλατόδρομο της Λαμίας. Είχαμε μάθει να φοράμε κράνος. Είχαμε επιχειρήσει να μάθουμε να σεβόμαστε τις οδικές σημάνσεις αλλά και τους πεζούς. Χαιρόμασταν τις Κυριακάτικες βόλτες μας.
Αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε ποδηλατική αγωγή έτσι, ώστε να γίνει το ποδήλατο ένα καταπληκτικό εργαλείο της καθημερινότητάς μας πάνω-κάτω όπως στο Άμστερνταμ. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε τέτοιου είδους αγωγή στο σχολείο. Αν όχι στο σχολείο, τότε που;